„Zaczepił się guzik w pętelkę,
a było mu to nie na rękę.

Pętelka niewoli go wielce,
jak można tu uciec pętelce?

Szamocze się w swoim kłopocie,
trzymając wciąż poły kapocie.

Kapota z rozpaczą do niego:
ach, przestań się wiercić kolego!

Słabiutką przyszyto cię nitką,
odlecisz i będzie mi przykro.

Patrz – zimno i wicher tak wieje,
ja w tobie pokładam nadzieję,

więc proszę rozpaczy okrzykiem,
wszak jesteś ostatnim guzikiem!”